cəld

sif.

1. zərf Tez, iti, yeyin, dərhal. Cəld oxumaq. Cəld addımlamaq. Cəld çevrilmək. – Xanlar cəld geriyə döndü. Çuxur bir yer tapıb, daldalanmaq istədi. M. Hüs.. Əlləzoğlu taxta kimi quru ovcunu qorun üstünə basıb, cəld yerə atıldı. İ. Hüseynov. Cəld tərpənmək – cəld hərəkət etmək, qabaqlamaq. Cəld tərpənsəydin, belə olmazdı.

2. sif. Zirək, çevik, diribaş. Cəld uşaq. – Hər ikisi qızların; Bir-birindən qəşəngdi; Biri sakit görkəmli; Biri cəlddi, ürkəkdi. M. D..